جبران خازن ، محوری برای تصحیح ضریب توان در سیستم های مدار ، یک ملیله پیچیده در مهندسی برق را بافته می کند.با اتصال موازی خود به منبع تغذیه ، نه تنها ضریب توان را بالا می برد بلکه باعث از بین رفتن قدرت واکنشی می شود و به تثبیت نوسانات ولتاژ کمک می کند.با این حال ، یک سؤال جالب ایجاد می شود: چرا ولتاژ حتی پس از قطع جبران خازن همچنان ادامه دارد؟
نکته اصلی این رمز و راز ابتدا در درک نقش اساسی یک خازن نهفته است.این به عنوان یک مخزن برای شارژ عمل می کند ، در پاسخ به شیفت های ولتاژ ، به طور ماهرانه جذب یا آزاد می شود.هنگامی که جبران خازن قطع شد ، انرژی ذخیره شده فوراً از بین نمی رود.در عوض ، آن را از طریق یک فرآیند تخلیه تدریجی کاهش می دهد و به عنوان ولتاژ باقیمانده آشکار می شود.
اما چیزهای بیشتری وجود داردتأثیر جبران خازن قطع کننده بر ولتاژ مدار غیرقانونی است.دستگاه های جبران خازن ، اغلب اتوماتیک ، خود را کالیبره می کنند تا فاکتور قدرت را بر اساس شرایط مدار فعلی بهینه کنند.قطع ارتباط آنها مدار این تأثیر نظارتی را به خود اختصاص می دهد و باعث عدم تعادل در ولتاژ می شود - یکی دیگر از کمک های ولتاژ طولانی مدت.
علاوه بر این ، ویژگی های عملیاتی ذاتی مدار نقش محوری دارد.سیستم های قدرت یک تعامل پیچیده از مدارها و پدیده های القایی الکترومغناطیسی هستند که به طور مداوم در حال تحول هستند.قطع جبران خسارت ، تأثیر اجزای القایی و بازخورد بار از مدارهای دیگر را متوقف نمی کند ، که می تواند نوسانات ولتاژ را زنده کند.
علاوه بر این ، تعداد بیشماری از سایر عوامل ظریف مانند امپدانس خط ، کیفیت برق و نوسان قدرت بار در هم تنیده برای تأثیرگذاری بر ولتاژ پس از اتصال.این عوامل به طور جمعی به پدیده ولتاژ باقیمانده کمک می کند.
به طور خلاصه ، تداوم ولتاژ به دنبال قطع جبران خازن ، یک معمای پیچیده است که شامل صفات ذخیره انرژی خازن ها ، از بین رفتن تنظیم مدار ، ماهیت پویا عملیات مدار و شبکه ای از سایر تأثیرات تفصیلی است.